وال مش چیست: بهمراه 7 مزیت سیستم وال مش که جالب است بدانید

وال مش یک سیستم نوآورانه مهار دیوار است که به‌عنوان جایگزینی برای وال پست‌های سنتی، جهت مهار دیوارها در برابر بار زلزله و باد طراحی شده است. این سیستم بر پایه فناوری کامپوزیت‌های FRCM (ماتریس‌های سیمانی تقویت‌شده با الیاف) بوده و از ترکیب مصالحی چون توری فایبرگلاس، پلاستر مخصوص و نبشی گالوانیزه تشکیل می‌شود.

با توجه به ترکیب مقاوم و هم‌زمان سبک این مصالح، وال مش موفق به رفع محدودیت‌های وال پست‌های فلزی شده و بدون نیاز به ایجاد محدودیت‌های قدیمی، پایداری دیوار را به شکل بهتری فراهم می‌کند. در پیوست شش استاندارد 2800، برای اولین بار این روش به‌عنوان روشی برای “مسلح کردن دیوار با شبکه الیاف” معرفی شده است. این نوآوری علاوه بر کاهش هزینه‌ها و تسریع روند اجرا، با حذف نیاز به تجهیزات سنگین، عملیات مهار دیوارهای داخلی و خارجی ساختمان را ساده‌تر کرده است.

در این مقاله، ابتدا به مزایای وال مش خواهیم پرداخت و در ادامه به تمامی ابهامات شما در ارتباط با این سیستم پاسخ خواهیم داد.

وال مش چیست؟

یکی از فناوری‌های نوین مهار دیوار است که بر اساس کامپوزیت‌های سیمانی مسلح شده با پارچه (FRCM) توسعه یافته است. این فناوری ترکیبی از مش و شبکه‌های الیاف با ملات‌های سیمانی یا گچی بوده و به‌عنوان یک راه‌حل جدید برای تقویت دیوارهای غیرسازه‌ای به کار می‌رود. استفاده از آن به بهبود عملکرد دیوارهای داخلی و پیرامونی در برابر نیروهای جانبی مانند باد و زلزله کمک می‌کند و مبانی محاسباتی و اجرایی آن در آیین‌نامه‌های داخلی و خارجی ذکر شده است.

این روش اولین بار در پیوست شش استاندارد 2800 با عنوان “مسلح کردن دیوار با شبکه الیاف” معرفی شد و به عنوان یکی از روش‌های نوین مهار دیوار در ساختمان‌های بتنی و فولادی شناخته می‌شود. این روش توانسته است جایگاه مهمی در بازار صنعت ساختمان پیدا کند و در پروژه‌های مختلف همچون مسکن ملی از آن به عنوان یک گزینه کارآمد استفاده می‌شود. با توجه به کارایی بالا و ویژگی‌های منحصر به فرد آن، این فناوری توانسته است به‌سرعت در بین مهندسین و پیمانکاران محبوب شود.

یکی از مزیت‌های اصلی این فناوری در مقایسه با روش‌های سنتی مانند وال پست، کاهش هزینه‌ها و سهولت در اجرا است. به دلیل استفاده از مصالحی همچون مش و پلاستر، اجرای وال مش سرعت بیشتری دارد و این موضوع باعث کاهش هزینه‌های کلی پروژه می‌شود. در نتیجه، این روش به‌عنوان یک راهکار اقتصادی و کارآمد در پروژه‌های مختلف ساختمانی به کار می‌رود و به طور گسترده‌ای جایگزین روش‌های سنتی شده است.

7 مزیت سیستم وال مش که باید بدانید!

وال مش و وال پست فلزی، هر دو وظایف مشابهی دارند اما والمش از ویژگی‌های منحصر بفردی برخوردار است که امروز آن را به انتخاب اصلی مجریان تبدیل کرده است. هزینه اجرای پایین آن و کاهش نیاز به نیروی متخصص، از جمله مزایای آن است. اما چگونه جایگذین وال پست شد؟ همانطور که در اینفوگرافی آمده است، این روش نوین مهار دیوار دارای 7 مزیت اصلی در مقایسه با روش قدیمی می‌باشد که در ادامه این بخش به شرح آن خواهیم پرداخت. مزایای وال مش عبارتند از:

کاهش قیمت وال مش در مقایسه با وال پست سنتی

اولین موردی که در رابطه با برتری وال مش نسبت به وال پست اهمیت دارد، تفاوت قیمت و دستمزد اجرای آن است. قوانین حاکم بر صنعت ساخت و ساز معمولاً امکان کاهش هزینه پروژه را با رعایت استانداردها و ایمنی به موقع می‌پذیرند. یکی از مهم‌ترین مزایای وال مش، کاهش قیمت آن در مقایسه با وال پست است.

به دلیل استفاده از مصالحی مانند مش و پلاستر قیمت آن در مقایسه با پروفیل های فلزی مورد استفاده در وال پست فلزی کمتر می‌باشد. همچنین فرایند اجرای والمش ساده‌تر ، سریع‌تر و بدون احتیاج به نیروی ماهر بوده و این موضوع خود باعث کاهش هزینه‌های اجرایی می‌گردد. از طرف دیگر، در روش‌های سنتی مانند وال پست، نیاز به استفاده از پروفیل‌های فولادی و فرآیند اجرای پیچیده‌تر، باعث افزایش هزینه‌ها می‌شود.

کوتاه شدن مدت زمان اجرای پروژه را نیز می­توان عامل دیگری دانست که به طور غیر مستقیم روی هزینه پروژه تاثیر دارد. پیمانکاران به دنبال روش‌هایی هستند که ضمن افزایش سرعت کار، هزینه‌ها را کاهش دهند و این روش به خوبی این نیاز را برآورده می‌کند. برای اطلاع دقیق‌تر از تفاوت قیمت‌ها و جزئیات بیشتر در مورد دستمزد اجرای این روش، می‌توانید به مقاله دیگری با عنوان “قیمت وال مش” مراجعه کنید.

به صورت جامع به قیمت و دستمزد آن پرداخته شده و همچنین یک مقایسه عددی بین قیمت مش دیوار و وال پست انجام گرفته است. با توجه به این مقایسه، وال مش به دلیل هزینه‌های کمتر، به عنوان یک گزینه اقتصادی و کارآمد شناخته و بسیاری از پیمانکاران، چه در پروژه‌های ملی و چه در پروژه‌های شخصی، به سمت استفاده از والمش تمایل پیدا کرده‌اند.

افزایش سرعت اجرای مهار دیوار به روش نوین

سرعت پیشروی پروژه‌ها یکی از فاکتورهای کلیدی در موفقیت عملیات ساخت و ساز است. هر چه سرعت اجرای پروژه بیشتر باشد و در مدت زمان کوتاه‌تری به پایان برسد، نفع اقتصادی آن بالاتر خواهد بود. پیمانکاران همواره به دنبال روش‌هایی هستند که ضمن حفظ کیفیت، زمان اجرای پروژه را کاهش دهند. یکی از این روش‌های موثر، استفاده از فناوری وال مش است که به دلیل سرعت بالای اجرا، محبوبیت بسیاری در میان مجریان پروژه‌های ساختمانی پیدا کرده است.

یکی از مهم‌ترین مزایای وال مش نسبت به روش دیگر، افزایش سرعت اجرای مهار دیوارهاست. در این روش، به دلیل استفاده از مصالح سبک‌تر مانند مش فایبرگلاس و پلاستر، فرایند نصب به‌طور قابل توجهی تسریع می‌شود.

برای اجرای آن، تنها کافی است یک سطح صاف و یکدست بر روی دیوار ایجاد شود، سپس لایه‌ای از پلاستر بر روی دیوار اجرا می‌شود و مش فایبرگلاس به سادگی روی آن قرار می‌گیرد. پس از آن، لایه دوم پلاستر روی مش اجرا شده و در نهایت، نبشی‌ها به راحتی جایگذاری می‌شوند. این مراحل به سرعت و بدون نیاز به تجهیزات پیچیده یا نصب‌های زمان‌بر انجام می‌شوند.

در مقابل، روش‌های سنتی مانند وال پست به تجهیزات سنگین و مراحل نصب پیچیده‌تری نیاز دارند. استفاده از پروفیل‌های فولادی و نیاز به جوشکاری و اتصالات مختلف، باعث افزایش زمان اجرا و کاهش سرعت کار می‌شود. این در حالی است که وال مش با نصب ساده‌تر و فرایند اجرایی روان‌تر، به‌طور قابل توجهی زمان اجرای پروژه را کاهش می‌دهد. به همین دلیل، این روش نوین مهار دیوار، به عنوان یک گزینه اقتصادی و سریع برای مهار دیوارها در پروژه‌های ساختمانی مختلف، چه کوچک و چه بزرگ، شناخته شده است و پیمانکاران در پروژه‌های بزرگ و کوچک به سمت استفاده از این فناوری تمایل پیدا کرده‌اند.

حذف وادارها (افقی و عمودی) وال پست فلزی در روش وال مش

شاید برای شما سوال پیش بیاید که چرا وادار افقی و قائم در سیستم والمش حذف شده است؟ در روش سنتی اجرای وال پست، وادارها به عنوان تکیه‌گاه‌هایی جهت مهار دیوار در برابر نیروهای خارج از صفحه مانند باد و زلزله به کار می‌روند و طول و ارتفاع دیوار را محدود می‌کنند.

با این حال، نصب وادارها با چالش‌هایی همچون نیاز به جوشکاری‌، سوراخ‌کاری و نصب پلیت‌ها در بتن، و همچنین افزودن لایه‌های ضد زنگ همراه است. هر یک از این مراحل باعث افزایش زمان، هزینه و نیاز به مهارت بیشتر در اجرای کار می‌شود. با استفاده از این سیستم، تمام این چالش‌ها برطرف شده‌اند.

در این روش، نیازی به نصب وادارهای افقی و عمودی وجود ندارد. دلیل این امر به فلسفه طراحی وال مش بازمی‌گردد. برخلاف وال پست که برای محدود کردن دیوار به وادار نیاز دارد، در این سیستم با افزایش ظرفیت باربری خمشی دیوار در راستای قائم، نیاز به وادارها از بین می‌رود.

حذف میلگرد بستر به هنگام دیوارچینی

مقاومت دیوارهای غیرمسلح در راستای افقی بسیار ناچیز است. با نصب وادار، تقاضای خمشی افقی در دیوار بیشتر از ظرفیت آن خواهد شد و این مسئله می‌تواند منجر به خرابی دیوار در نیروی کمتری شود، بنابراین، اجرای وادار باید همراه با تسلیح دیوار انجام شود. برای مقابله با این چالش، از میلگرد بستر به‌عنوان یک عنصر تسلیح در دیوارها استفاده می‌شود. به این صورت که بعد از هر ردیف بلوک سیمانی یا سفالی، میلگرد گذاشته و با استفاده از ملات آن را چفت بلوک می‌کنند.  انواع میلگرد بستر مورداستفاده در صنعت ساخت‌وساز غبارتند از: میلگرد بستر نردبانی، میلگرد بستر خرپایی و میلگرد بستر ریلی شاخک دار. نصب میلگرد بستر به طولانی‌­تر شدن زمان پروژه می‌­انجامد و هزینه­‌ها را بالا می­برد؛ اما در راهکار جدید (استفاده از والمش) داستان فرق می­‌کند. با اجرای آن دیگر نیازی به نصب میلگرد بستر جهت مهار دیوار نخواهد بود. این امر منجر به گسترش بیشتر استفاده از این روش نوین نسبت به وال پست شده است.

امکان اجرای والمش در ساختمان‌­های بدون وال پست و بدون تخریب دیوار

در بسیاری از ساختمان‌های قدیمی، وال پست برای مهار دیوارها به‌کار نرفته است، زیرا در زمان احداث آن‌ها الزام آیین‌نامه‌ای برای نصب و اجرای وال پست وجود نداشته. همچنین، در ساختمان های در حال احداث نیز به‌دلیل اشتباهات طراحی یا اجرایی، برخی دهانه‌ها بدون وال پست باقی می‌مانند.

نبود وال پست در این دهانه‌ها، به‌ویژه در برابر نیروهای جانبی مانند باد یا زلزله، پایداری دیوارها را به خطر می‌اندازد و نیاز به راهکارهایی برای مهار دیوارها بدون تخریب و دیوارچینی مجدد را مطرح می‌سازد. روش‌های سنتی، مانند افزودن وال پست فلزی، مستلزم تخریب و دیوار چینی مجدد هستند که باعث افزایش هزینه‌ها و زمان اجرای پروژه می‌شود. حال سوال این است: آیا امکان مهار دیوار بدون وال پست بدون تخریب دیوار وجود دارد. در پاسخ باید گفت: بله

استفاده از این سیستم به‌عنوان یک راهکار کارآمد برای مهار دیوارها داخلی و پیرامونی در این شرایط شناخته می‌شود. نکته جالب توجه این است که در پیوست شش استاندارد 2800 ایران وال مش یا مسلح سازی دیوار با شبکه الیاف به‌عنوان راهکاری معتبر و بدون نیاز به تخریب دیوار برای مهار دیوارهای بدون وال پست معرفی شده است. این روش به‌طور مستقیم روی دیوارهای موجود اجرا می‌شود و نیاز به تخریب و بازسازی را از بین می‌برد.

در این روش، ابتدا یک لایه پلاستر روی دیوار اجرا می‌شود و سپس مش فایبرگلاس به‌عنوان لایه تقویتی بر روی پلاستر قرار می‌گیرد. در ادامه، یک لایه پلاستر دیگر روی مش اعمال می‌شود و در نهایت، نبشی‌ها جهت اتصال پایدار و یکپارچگی دیوار نصب می‌گردند. این روش بدون نیاز به جوشکاری یا تخریب دیوار اجرا شده و ضمن کاهش زمان و هزینه پروژه، دیوار را به‌طور مؤثر در برابر نیروهای جانبی تقویت می‌کند.

بنابراین، این سیستم نوین به‌عنوان یک جایگزین مناسب برای وال پست، به‌ویژه در ساختمان‌های قدیمی یا پروژه‌هایی که دیوارها بدون وال پست اجرا شده‌اند، راهکاری مقرون‌به‌صرفه و کارآمد است. این روش نه تنها هزینه‌های تخریب و دیوارچینی را حذف می‌کند، بلکه کیفیت و سرعت اجرای پروژه را نیز بهبود می‌بخشد و انتخابی مناسب برای مهندسین و پیمانکاران به شمار می‌رود.

اجرای وال مش در ساختمان بدون نیاز به اکیپ تخصصی و ماهر

اجرای وال پست­‌های جدید که با نام وال مش شناخته می‌­شوند، فرایند چندان دشواری ندارد و از این رو حتی کارگران ساده هم از پس اجرای آن بر می­‌آیند. در سیستم وال پست فلزی (نوع سنتی)، کیفیت اتصالات چه از نوع پیچی و چه جوشی بسیار مهم است؛ آن­قدر که در صورت عدم اتصال درست یک قسمت، امکان ورود خسارت­‌های جبران­‌ناپذیر وجود دارد.

در سیستم جدید این­طور نیست؛ چرا که اصلا اتصالات پیچیده­ای وجود ندارد. شبکه مش عموما با استفاده از اجرای یک لایه پلاستر روی سطح‌ مش‌ها آن­ها را در جای خود محکم می­کند. تهیه این پلاستر و اجرای آن روی سطح مورد نظر در هر دو شیوه پاششی یا دستی ساده است و اکثر کارگران ساده علم لازم برای انجام آن را دارند. نتیجه امر این است که اجرا به تخصص نیازمند نیست. پیشنهاد می‌کنید برای آشنایی بیشتر از نحوه اجرا و پارامترهای موثر در بهبود کیفیت، مقاله ” مثلث کنترل کیفیت وال مش ” را مطالعه نمایید.

عدم ایجاد ترک بر روی دیوار بعد از نازک کاری با اجرا

تفاوت ضریب انبساط حرارتی فلز با سایر مصالح ساختمانی مانند انواع بلوک‌ها، سیمان، گچ و ماسه، می‌تواند چالش‌هایی را به همراه داشته باشد. این تفاوت در انبساط و انقباض مصالح در دماهای مختلف باعث می‌شود پس از نازک‌کاری، دیوارهایی که از وال پست‌های فلزی استفاده کرده‌اند، مستعد ترک‌خوردگی باشند. اما در این سیستم، توری‌های فایبرگلاس با سایر مصالح ساختمانی تفاوت قابل‌توجهی در ضریب حرارتی ندارند. به این ترتیب، دیوارهایی که با مش تقویت شده‌اند پس از نازک‌کاری به‌ندرت دچار ترک می‌شوند.

هرچند ترک‌خوردگی دیوارها می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله عدم رعایت نکات اجرایی نیز رخ دهد، اما حتی با رعایت تمام این موارد، تفاوت حرارتی بین وال پست‌های فلزی و سایر مصالح همچنان می‌تواند منجر به ایجاد ترک روی سطح دیوار شود. در این روش نوین مهار دیوار، این مشکل با عدم وجود اختلاف حرارتی قابل‌ملاحظه میان توری فایبرگلاس و دیگر مصالح برطرف می‌شود.

وال مش از چه مصالحی تشکیل شده است؟

وال مش، به‌عنوان یک سیستم نوین برای تقویت دیوار، از مصالحی ساده‌تر نسبت به وال پست‌های مرسوم ساخته شده است. این مصالح شامل توری، پلاستر، و نبشی می‌شود که هر یک نقش مهمی در پایداری و تقویت دیوار دارند.

توری فایبرگلاس در دو نوع E-glass و AR-glass به فروش می‌رسد که بسته به نیاز پروژه از آن‌ها استفاده می‌شود. توری، با تقویت انسجام دیوار، مقاومت آن را افزایش می‌دهد. پلاستر نیز به‌عنوان پوششی بر روی توری عمل کرده و به دیوار استحکام بیشتری می‌بخشد.

پلاستر در دو نوع پلاستر سیمانی و گچی موجود است که بر اساس نوع دیوار و نیاز پروژه انتخاب می‌شود. نقش نبشی‌ها، که به عنوان مهار خارج از دیوار عمل می‌کنند، در اتصال دیوار به سازه اصلی و جلوگیری از جابجایی آن بسیار مهم است. انتخاب مصالح والمش باید طبق ضوابط پیوست شش باشد که در ادامه بدان اشاره می شود.

برای انتخاب مصالح مناسب جهت وال مش مطابق با ضوابط پیوست شش استاندارد 2800، درصورتی که پلاستر از جنس سیمان باشد، الیاف شیشه مقاوم به قلیا (AR-Glass) با مقاومت تسلیم بیش از 1000 مگاپاسکال توصیه می‌شود. در شرایطی که پلاستر گچی باشد، استفاده از الیاف شیشه E-Glass با همان مقاومت مجاز است.

در اجرای نوار مش، حداقل مقدار الیاف مورد نیاز 100 گرم بر مترمربع و در مهار دیوار به روش سرتاسری از توری وال مش 50 گرم بر مترمربع می توان استفاده نمود.

عملکرد وال مش دیوار چگونه است؟

زلزله سر پل ذهاب توجه مهندسان ساختمان کشور را به اجزای غیرسازه‌ای و دیوارهای جداکننده و پیرامونی ساختمان‌ها معطوف ساخت. این حادثه، ضرورت طراحی و اجرای روش‌های مؤثر مهار دیوارها مانند وال پست را پررنگ‌تر کرد و به‌دنبال آن، روش‌هایی مانند وال مش به‌عنوان یک راهکار نوین برای مهار دیوارها در برابر نیروهای جانبی، از جمله زلزله و باد، معرفی شد. این روش در آیین‌نامه‌ها به‌عنوان روشی مؤثر برای تقویت دیوارها و جلوگیری از جابجایی آن‌ها در برابر نیروهای خارجی به تایید رسیده است.

برای آشنایی با عملکرد این روش نوین، ابتدا باید عملکرد وال پست را بررسی کنیم. همان‌طور که در نشریه 714 اشاره شده است، وال پست به‌عنوان یک روش مهار دیوار عمل می‌کند و دو وظیفه اساسی دارد: نخست، محدود کردن طول آزاد دیوار و دوم، انتقال بارهای افقی به تیرها.

علاوه بر این، یکی از ویژگی‌های مهم وال پست این است که به جداسازی دیوار از قاب ساختمان کمک می‌کند و اجازه می‌دهد دیوار بدون آسیب دیدن، حرکت کند. در مقابل، در این سیستم، عملکرد به‌طور متفاوتی انجام می‌شود. در این سیستم، خمش دیوار به‌صورت یک‌طرفه است و نیازی به توزیع بار در دو راستای افقی و قائم وجود ندارد.

ظرفیت خمشی دیوار در این روش با فرض اینکه کشش توسط مش و فشار توسط بلوک‌ها تحمل می‌شود، محاسبه می‌گردد. این محاسبات بر اساس روابط موجود در نشریه 714 یا آیین‌نامه‌های دیگر انجام می‌شود. از طرفی، در سیستم وال مش، برخلاف وال پست که نبشی‌ها در بالا و پایین قاب و در کناره‌های ستون اجرا می‌شوند، تنها در بالا و پایین قاب نصب می‌شوند. این ویژگی باعث کاهش پیچیدگی و هزینه‌ها در اجرای این روش نوین می‌شود. بنابراین، سیستم با ارائه یک راه‌حل ساده‌تر، کارآمدتر و اقتصادی‌تر نسبت به وال پست، می‌تواند به‌عنوان یک جایگزین مناسب در تقویت دیوارها و جلوگیری از جابجایی آن‌ها استفاده شود.

اگر به طراحی این متد نوین علاقه‌مند هستید و می‌خواهید با جزئیات بیشتری در این زمینه آشنا شوید، می‌توانید به بخش طراحی وال مش در وب‌سایت ما مراجعه کنید. در این بخش، علاوه بر آشنایی با ضوابط و استانداردهای طراحی این سیستم، مثال‌های عملی و حل شده از نحوه محاسبه و طراحی این سیستم نیز آورده شده است.

انواع مختلف وال مش کدامند؟

وال مش می‌توانند به عنوان فول مش و نواری طبقه‌بندی شوند. هر یک از این‌ها مزایای خود را دارند که کارفرمایان می‌توانند قبل از خرید وال مش با کارشناسان فروش ما مشورت و به طور کامل آنها را بررسی کنید.

فول مش به نوعی از والمش می‌گویند که در آن تمام سطح دیوار را با مش فایبرگلاس می پوشانند. در مقابل مدل نواری، آن نوعی است که توری فایبرگلاس به صورت نواری و با فاصله های مشخص بر روی دیوار اجرا می‌گردد. انتخاب نوع وال مش با توجه به مش الیاف شیشه موجود در بازار و شرایط پروژه بر عهده طراح می‌باشد. همچنین این نکته هم مدنظر قرار گیرد که حداقل گرماژ مش انتخابی در فول مش (50 گرم بر متر مربع) کمتر از حداقل گرماژ مش انتخابی در مدل نواری (100 گرم بر متر مربع) می باشد.

سیستم وال مش در آیین نامه‌های ساختمانی داخلی و خارجی

به دلیل نوین بودن این سیستم، تدوین ضوابط جامع و یکپارچه برای اجرای آن امری ضروری به نظر می‌رسد. در حال حاضر، ضوابط طراحی و اجرای این سیستم در آیین‌نامه‌های مختلف پراکنده است که آشنایی با آن‌ها برای طراحان و مجریان پروژه‌ها الزامی است تا از اجرای صحیح و استاندارد این سیستم اطمینان حاصل کنند.

“دستورالعمل طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه برای مهار دیوارهای بلوکی” که در بهار 1403 توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی منتشر شد، به طور تخصصی به بحث طراحی، اجرا و ضوابط مورد نیاز مصالح همچون مش فایبرگلاس مقاوم به قلیا می پردازد. همچنین در این نشریه به کلیه ابهامات اجرا در دیوار همسایه پاسخ داده شده است. همانطور که در ابتدای این دستورالعمل آمده است، هدف از این دستورالعمل، تدوین ضوابط و الزامات برای طراحي، اجرا و کنترل کیفیت انواع دیوارهای مصالح بنایي بلوکي تقویت شده با مالت سیماني یا گچي مسلح شده با مش الیاف مي‌باشد.

از جمله آیین‌نامه‌های داخلی که برای اولین بار به ضوابط و استانداردهای اجرای وال مش پرداخته‌اند، می‌توان به پیوست شش استاندارد 2800 اشاره کرد. در این آیین‌نامه، ضوابط انتخاب مصالح مطرح شده است و نکاتی در ارتباط با نحوه اجرای آن آورده شده است. با این حال، اطلاعات موجود در این آیین‌نامه به‌طور کامل و جامع نمی‌باشد و در بخش طراحی نیز صرفاً به فرض خمش یک‌طرفه در طراحی آن اکتفا شده است، که این می‌تواند برای طراحان و مهندسان چالش‌برانگیز باشد چرا که به‌طور خاص به شرایط پیچیده‌تر و جزئیات اجرایی پرداخته نشده است.

نشریه 714 نیز به‌طور ویژه به مهار دیوارها و نقش والمش در این فرآیند پرداخته است. در ویراست 1401 این نشریه، در فصل 12 تحت عنوان “مسلح کردن دیوار با شبکه الیاف”، به‌طور جامع به طراحی و اجرا پرداخته شده است. این نشریه به عنوان یکی از منابع معتبر، فرمول‌های طراحی، دیتیل‌های اجرایی و راهنمای انتخاب مصالح را به‌طور کامل ارائه می‌دهد که آن را به مرجعی مفید و جامع برای مهندسان و طراحان تبدیل کرده است.

در ارتباط با نشریه 819، دیتیل‌های اجرایی به‌صورت محدود آمده است، اما این دیتیل‌ها دارای اشکالات ترسیمی است. برای مثال، در دیتیل‌هایی که این نشریه برای این سیستم ارائه داده است، در کنار ستون‌ها از نبشی استفاده شده است که این موضوع به‌طور کامل اشتباه می‌باشد. در نشریه 714 این موضوع به‌درستی اصلاح شده است و روش صحیح استفاده از نبشی‌ها برای مهار دیوارها ارائه شده است. همچنین در نشریه 819 به ضوابط انتخاب پلاستر و توری پرداخته شده است که نکات کاربردی را برای طراحان و مجریان فراهم می‌کند.

در ارتباط با نشریه 729 نیز باید اشاره کرد که برای طراحی نبشی وال مش باید به این آیین‌نامه رجوع شود. این نشریه جزئیات دقیق‌تری در ارتباط با نحوه انتخاب و طراحی نبشی‌ها را ارائه می‌دهد و می‌تواند به‌عنوان یک راهنمای معتبر برای طراحان استفاده شود.

این سیستم به لحاظ فنی در دسته تکنولوژی‌های ماتریس سیمانی تقویت شده با الیاف شیشه‌ای (FRCM) قرار می‌گیرد. محاسبات و مبانی نظری این شاخه از تکنولوژی در آیین‌نامه ACI-549 موسسه بتن آمریکا بیان شده است. از آنجایی که والمش یک سیستم مهار دیوارهای غیرسازه‌ای است که برای تقویت و بهبود استحکام دیوارهای در باربر بار باد و زلزله طراحی شده است، ضروری است که طراحان و مجریان با ضوابط و اصول طراحی و اجرای سیستم‌های FRCM آشنا باشند.

به همین منظور، پیشنهاد می‌شود طراحان و مجریان ساختمان که قصد استفاده از وال مش را دارند، علاوه بر آشنایی با آیین‌نامه‌های داخلی مربوط به این سیستم، به ضوابط طراحی و اجرای سیستم‌های FRCM نیز توجه کنند تا از صحت محاسبات، انتخاب مصالح مناسب و جزئیات اجرایی اطمینان حاصل کنند. این آشنایی می‌تواند موجب ارتقای کیفیت و عملکرد پروژه‌های مهار دیوارهای غیرسازه‌ای شود.

وال مش چگونه پیاده سازی می‌شود؟

برخلاف وال پست که قبل از دیوارچینیی نصب می‌شود، پس از اتمام دیوارچینی انجام می‌شود و مراحل ساده‌ای دارد. ابتدا یک لایه پلاستر وال مش که می تواند از جنس سیمان و یا گچ باشد بر روی دیوار اجرا می گردد. در ادامه توری روی سطح دیوار نصب می‌شود. این توری از جنس فایبرگلاس است و با افزایش مقاومت و انسجام دیوار، به استحکام کلی آن کمک می‌کند. در گام بعدی، پلاستر مخصوص بر روی توری اعمال می‌شود. نقش اصلی پلاستر، چسباندن توری به دیوار و افزایش استحکام و پایداری آن است.

اجرای پلاستر به دو روش صورت می‌گیرد: پاششی با دست و پاششی با دستگاه. در روش پاششی با دست، پلاستر به‌طور دستی و یکنواخت بر روی توری پاشیده می‌شود، در حالی که در روش پاششی با دستگاه، پوشش با سرعت و یکنواختی بیشتری انجام می‌شود. در پایان، نبشی‌ وال مش در بالا و پایین دیوار نصب می‌شوند تا دیوار را در برابر جابجایی‌های خارج از صفحه مهار کنند و می بایست قادر به تحمل برش سهم لبه فوقانی دیوار باشد.

شرکت وال مش با توجه به نوین بودن این روش، ویدیوهای آموزشی جامعی تهیه کرده است تا پیمانکاران و مهندسان با نحوه اجرای صحیح آن آشنا شوند. فیلم اجرای وال مش منبع مناسبی برای یادگیری و اجرای اصولی این سیستم نوین به حساب می‌آیند.

آیا وال‌ مش مورد تأیید نظام مهندسی و آیین‌نامه‌های ساختمان است؟

پاسخ به این دغدغه‌ها به سادگی یک کلمه سه‌حرفی است: “بله”. با توجه به اینکه وال مش در پیوست شش استاندارد 2800 و همچنین نشریه 714 مورد تأیید قرار گرفته، می‌توان با اطمینان گفت که این سیستم از دید مقررات ملی ساختمان و سازمان‌های معتبری همچون سازمان نظام مهندسی به رسمیت شناخته شده است.

این امر باعث می‌شود تمام ارکان پروژه، اعم از ناظر، طراح و مجری، به‌راحتی بتوانند از این سیستم استفاده کنند و از مزایای آن بهره‌مند شوند. یکی از بندهایی که تاییدیه وال مش را در آیین‌نامه‌های ساختمان نشان می‌دهد پیوست ششم آیین‌نامه طراحی ساختمان‌ها در مقابل زلزله است. بند پ6-1-4-2-11-1 گزارش کرده است که استفاده از شبکه الیاف، یک روش موثر و نوآورانه برای تقویت دیوار در برابر بار باد و زلزله می‌باشد.

مهمترین کاربردهای وال مش کدام است؟

وال مش به عنوان یک سیستم مهار دیوار، کاربرد گسترده‌ای در انواع پروژه‌های ساختمانی دارد و برای هر دو نوع دیوار داخلی و خارجی ساختمان قابل استفاده است. این سیستم با ویژگی‌های منحصر به فرد خود، گزینه‌ای مناسب برای مهار دیوارهای غیرباربر محسوب می‌شود و به افزایش پایداری این دیوارها کمک می‌کند.

از نظر جنس دیوار تطبیق‌پذیری بالایی دارد و برای انواع مختلف دیوار از جمله دیوارهای بلوک سیمانی، بلوک سفالی، بلوک آجری و بلوک هبلکس مناسب است. این انعطاف‌پذیری به کارفرمایان امکان می‌دهد که در پروژه‌های متنوع و با مصالح متفاوت از این سیستم استفاده کنند.

علاوه بر این، والمش برای انواع ساختمان‌ها در شهرها قابل استفاده است. از ساختمان‌های مسکونی چندطبقه گرفته تا مدارس، بیمارستان‌ها، مراکز خرید و پروژه‌های انبوه‌سازی، همگی می‌توانند از این سیستم بهره‌مند شوند. به عنوان مثال، در پروژه‌های مسکن ملی از این روش نوین برای مهار دیوارهای غیرباربر استفاده شده است.

پس از احداث مجدد ساختمان پلاسکو، از وال مش برای مهار دیوارها و ایجاد پایداری بیشتر استفاده شد. در مجموع، این روش به عنوان یک سیستم مهار دیوار، انتخابی کارآمد برای کاربردهای گسترده در ساختمان‌های شهری با انواع دیوار و در پروژه‌های بزرگ و خاص به شمار می‌آید.

عوامل تأثیرگذار بر هزینه اجرا کدام است؟

بر اساس بررسی‌های انجام‌شده و همانطور که در پیوست شش استاندارد 2800 ذکر شده است، هزینه اجرای وال مش به‌طور قابل‌توجهی کمتر از وال پست است. این برتری قیمتی، به‌ویژه در پروژه‌هایی با متراژ بالا، می‌تواند تأثیر مثبتی بر کاهش هزینه‌های کلی پروژه داشته باشد.

هزینه اجرا بسته به نوع و کیفیت مصالح مصرفی، شامل توری و پلاستر، و همچنین دستمزد اجرای آن توسط نیروی کار متخصص متغیر است. همچنین استفاده از این روش به صورت نواری یا  سرتاسری و در نتیجه افزایش پلاستر مصرفی می تواند بر قیمت آن تاثیرگذار باشد.

رفع ممنوعیت استفاده از وال مش

وال مش، به عنوان یک سیستم مهار دیوارهای غیرباربر، به دلیل مزایای کارآمدی و سرعت اجرای بالا در صنعت ساخت‌وساز مورد توجه قرار گرفت. اما در سال‌های اخیر، اجرای آن در برخی پروژه‌ها با مشکلاتی همراه بود. علت این مشکلات عمدتاً به دلیل عدم آگاهی برخی از طراحان از اصول محاسباتی و عدم نظارت کافی توسط برخی مهندسان ناظر در کنترل اجرای صحیح آن بوده است. از سوی دیگر، سودجویی برخی افراد در استفاده از مصالح نامناسب یا اجرای نادرست آن باعث بروز نواقص و نگرانی‌هایی در زمینه ایمنی این سیستم شد. به همین دلیل، در سال گذشته اجرای این روش، تنها در دیوارهای پیرامونی ساختمان‌ها و به صورت موقت ممنوع اعلام شد.

این ممنوعیت با هدف تدوین استانداردهای دقیق و ایجاد مدارک پشتیبان برای طراحی، اجرا و کنترل کیفی وال مش صورت گرفت تا کاربرد آن در پروژه‌ها به شکلی اصولی و استاندارد بازگردد.

در تابستان 1403، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی ایران بر روی یک دستورالعمل جامع با عنوان “دستورالعمل طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه برای مهار دیوارهای بلوکی” کار کرده است. این دستورالعمل به عنوان یک مرجع کامل، تمامی جنبه‌های طراحی و اجرا را پوشش می‌دهد و به گونه‌ای تدوین شده که ضمن ارائه روش‌های اجرایی استاندارد، تمامی مراحل از کنترل کیفی تا تاییدیه‌های نظارتی را در بر گیرد.

با انتشار این دستورالعمل، انتظار می‌رود که ممنوعیت وال مش به‌طور کامل رفع شود و این سیستم دوباره به عنوان یکی از روش‌های کارآمد در مهار دیوارهای غیرباربر به کار گرفته شود.

ویژگی‌های سیستم وال مش استاندارد کدام است؟

بر اساس این ضوابط، در زمان استفاده از پلاستر سیمانی، توری استاندارد باید از شبکه‌ای از الیاف شیشه مقاوم به قلیا تشکیل شده باشد که دارای مقاومت تسلیم بالاتر از 1000 مگاپاسکال است. این توری یک ساختار شبکه‌ای از نخ‌های ممتد و به‌هم‌پیوسته است که علاوه بر مقاومت کششی بالا در هر دو جهت، از مقاومت شیمیایی مطلوبی نیز برخوردار است. فاصله بین چشمه‌ها در شبکه توری وال مش، بسته به طراحی، می‌تواند متغیر باشد، اما این فاصله نباید کمتر از 5 میلی‌متر و بیشتر از 10 میلی‌متر باشد. در محیط سیمانی با PH بالای 12.5، الیاف شیشه ممکن است تحت تأثیر قلیای محیط مقاومت خود را از دست دهند و در نهایت دچار خوردگی شوند. بنابراین، استفاده از الیاف شیشه مقاوم به قلیا (AR) که حداقل 16 درصد زیرکونیا دارند، الزامی است. آزمون‌هایی نظیر تعیین مقاومت کششی، درصد زیرکونیا، و مقاومت به قلیا، از مهم‌ترین مراحل برای تایید کیفیت توری الیاف شیشه استاندارد هستند.

در بخش پلاستر سیمانی، نسبت 1 به 2 برای ترکیب سیمان و سنگدانه توصیه شده است. همچنین استفاده از پوزولان‌ها به عنوان جایگزین بخشی از سیمان امکان‌پذیر است. حداکثر اندازه سنگدانه نباید از نصف فاصله بین چشمه‌ها بیشتر باشد. مطابق نشریه 714، حداقل مقاومت پلاستر وال مش باید 30 مگاپاسکال باشد، که این امر انتخاب مصالح استاندارد را برای این سیستم به یک ضرورت حیاتی تبدیل می‌کند. توجه به این ویژگی‌ها و انتخاب مواد استاندارد تضمین‌کننده عملکرد مناسب و دوام بالای آن در پروژه‌های ساختمانی است.